| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
Jeszcze tylko pomyślała „Poszukuję ciszy, tej drugiej, lustrzanego odbicia mojej ciszy. Bo lustro czasami oszukuje, i z zewnątrz te cisze wcale się nie różnią, tylko w środku jedna taka niespokojna i strwożona, a druga piękna w swym spokoju. Potrzebuje spokoju, ciszy, lustrzanego odbicia mojej ciszy, bo straszna to jest cisza.”
pustka grasz mna, mój drogi kochasz mnie? rozumiesz? pragniesz?
marionetka powiedz
gniew idealna ufasz mi?
w oczach moich tonie ja powiedz
zal nie mów
do ciebie
kicham na to skurwysynie jebany
pierwsze primo –
pas d’aprilis
drugie primo –
nulle. rien. nic. nil. error.
secundo –
..."faza misia". wciąż...
tetrio –
‘niematerialnie się nie cieszę, nienormalnie’ ojciec
przepraszam, że nie po polskiemu
Delikatne muśnięcia wiatru.
Dotykają za każdym razem obolałych barków
Ściągają w dół. Ból.
Oczy posklejane snem. Wyleżane kości.
Rozgrzane ciało domaga się działania.
Biec.
Ręce podnoszą się w górę pod wpływem ciągu.
Obracają się wraz z całym ciałem.
Przed oczami czarna plama.
-wulgaris-
W jej oczach widział tylko lustro wody. Słonej, niedostępnej, gorzkiej i zarazem pięknej. Była piękna jak płakała. Smutek pasował do jej twarzy dużo bardziej niż złość czy gniew. Wtedy ją kochał, i jednocześnie nienawidził siebie za to, że kocha ją tylko wtedy, gdy ona płacze. Wtedy robiła się jak maskotka, rosły jej mięciutkie włoski i chciał ją tulić. Jej oczy nagle stawały się pełne, a usta wywijały się na zewnątrz.
Nie mógł oderwać od niej oczu i tak bardzo bał się, że to ją w końcu zirytuje. Chciał na nią patrzeć. Dotykać ją. Głaskać i pieścić. Być z nią.
Uchylił drzwi i wyszedł.